Hé hallo! Ik ben de middelste van drie dochters van Ad en Annemieke. Tessel, Sanne en ik groeiden op in Amsterdam. Sport zit bij ons in ons bloed. Het kleine leeftijdverschil tussen ons droeg bij aan onze topsportmentaliteit. We wilden ieder onderling partijtje basketbal, voetbal of tennis van elkaar winnen. Zo werden Tessel en Sanne meerdere keren Nederlands kampioen basketbal en speelde Tessel later in het Nederlands Team rugby 7's. Ons gezin is heel hecht en we gunnen elkaar de wereld, behalve als we een spelletje spelen, dan is het oorlog. 

Ik debuteerde in het seizoen 2011/2012 als speler van ADO Den Haag in de eredivisie. We werden kampioen van Nederland en wonnen de beker. Ik was nog middenvelder, het liefst op 8 of 10 en zoals je kan zien, met een paar kilootjes meer dan nu ;) 

In januari 2015 kwam mijn droom uit. Op 22-jarige tekende ik een contract bij mijn jeugdliefde Ajax. We werden twee keer kampioen en wonnen twee keer de beker. En ik leerde er mijn vriendin Ana kennen. Ook niet onbelangrijk natuurlijk.

In 2013 mocht ik al mee naar het EK in Zweden, maar kwam nog niet aan spelen toe. Door een kruisbandblessure duurde het tot februari 2015 dat ik mijn debuut mocht maken. In juni 2021 speelde ik alweer mijn 50e interland in het oranje shirt. Mijn hoogtepunt met Oranje was de zilveren medaille op het WK van 2019 in Frankrijk.  In de zomer van 2021 deed ik mee aan de Spelen in Tokio. Helaas wonnen we geen medaille. Maar wat een ervaring!

In 2013 mocht ik al mee naar het EK in Zweden, maar kwam nog niet aan spelen toe. Door een kruisbandblessure duurde het tot februari 2015 dat ik mijn debuut mocht maken. In juni 2021 speelde ik alweer mijn 50e interland in het oranje shirt. Mijn hoogtepunt met Oranje was de zilveren medaille op het WK van 2019 in Frankrijk.  In de zomer van 2021 deed ik mee aan de Spelen in Tokio. Helaas wonnen we geen medaille. Maar wat een ervaring!

Voetbal en basketbal heb ik tot mijn 16e gecombineerd. Als voetballer van SC Buitenveldert en als basketballer van Mosquitos in Amsterdam. Ik schopte het tot de selectieteams van de KNVB en de NBB. Hoe hoger het niveau, hoe meer er getraind moest worden en dat viel op een gegeven moment niet meer te doen. Er moest een keuze worden gemaakt. Het werd voetbal. Sanne koos voor basketbal, net als mijn zus Tessel. 

Eind juli 2012 zat ik op een vlucht van Amsterdam naar de Verenigde Staten, Tuscaloosa, Alabama om precies te zijn. Op de Universiteit van Alabama kon ik een studie psychologie combineren met topvoetbal in de NCAA. Ik leerde er op eigen benen staan, maar ook een nieuwe taal en een totaal andere cultuur. Ik zou er uiteindelijk 2,5 jaar verblijven. 

In de zomer van 2018 ging ik samen met Ana naar Real Betis in Sevilla. Haar cluppie. We leefden en speelden er twee seizoenen met veel plezier samen. 

Als voetballer ben ik altijd blijven studeren. Ik haalde mijn VWO diploma op het Fons Vitae in Amsterdam. Vervolgens haalde ik aan de Universiteit van Alabama mijn bachelor in Psychologie. Eenmaal terug in Nederland heb ik opnieuw mijn bachelor Psychologie gehaald aan de Open Universiteit. Op dit moment ben ik bezig met mijn master Arbeid en Organisatiepsychologie aan diezelfde Open Universiteit. Psychologie en voetbal zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Niet alleen op individueel niveau, maar ook zeker in teamverband. Welke overeenkomsten zijn er tussen een topsport-team en een bedrijfs-team en hoe kunnen we van het bedrijfsleven een topsport-cultuur maken? En wat kan een sportteam van het bedrijfsleven leren?